Op 25 februari 2019 ben ik bevallen van onze zoon Jonathan en op 27 augustus 2020 van onze dochter Jolien.
De inval-verloskundige Wies begeleidde, heel toevallig, beide bevallingen. Bij Jonathan was dat tot het moment dat we in het ziekenhuis waren. Die bevalling duurde erg lang. Om 00.00 uur kreeg ik de eerste weeën maar niet erg regelmatig. De ontsluiting vorderde ook niet echt en uiteindelijk is rond 17.00 uur besloten om mijn vliezen te breken en toen zag Wies dat het vruchtwater een beetje groen was. Ze belde de ambulance en we hebben de boot van 19.00 uur genomen, er was niet echt haast. In het ziekenhuis waren de weeën inmiddels toch echt wel een stuk heftiger en de ontsluiting 7 cm. Er werd besloten mij een minimale dosis wee-opwekkers te geven en toen ging het heel snel.
Ik kreeg meteen persdrang. Ik mocht persen en na 20 minuten was Jonathan geboren. Hij was erg klein maar wel gezond. Ik kreeg een hechting en daarna mocht ik douchen en werden we naar een kamer gebracht om te slapen. We konden niet meer naar huis want er ging geen boot meer naar Texel terug. Ze wilden ook een paar keer Jonathans suikerwaardes controleren omdat hij erg klein was. Hij was maar 2900 gram. De volgende dag was alles goed en mochten we naar huis!
Deze keer was het anders
De bevalling van Jolien was anders, beter, kan ik wel zeggen. Niet dat die van Jonathan slecht was maar die van Jolien was precies zoals ik een bevalling zou willen.
Ik zat erg te wachten op de bevalling want ik was al 40 weken en 5 dagen zwanger en met Jonathan was ik met 40+1 bevallen dus daar was ik nu weer een beetje vanuit gegaan. Ik had ook al tijden krampen en harde buiken en voorweeën dus ik was er echt klaar voor. Om ongeveer 3.00 uur ’s nachts kreeg ik enigszins serieuze krampen en ik kon niet meer slapen. Ik appte mijn moeder dat het misschien wel begonnen was, dit was met de gedachte dat ze nog zou slapen en het morgen zou lezen. Zij zou komen om op Jonathan te passen. Maar toevallig was ze net wakker omdat ze moest plassen en ze besloot maar meteen in de auto te stappen voor de eerste boot. Dit vond ik wat voorbarig maar dat appje las ze pas toen ze al bij de boot was.
Het zette niet echt door en dat vond ik heel irritant, het voelde wel echt als weeën maar soms zaktenze helemaal af en soms kwamen ze juist weer heftiger. Ik besloot toch Wies te bellen want ik wilde weten waar ik aan toe was. Ze zou rond de middag even komen. Ondertussen ging ik douchen, de weeën bleven toen komen.
Om 13.00 uur was ze er. Ze dacht, naar aanleiding van wat ik vertelde, dat het waarschijnlijk toch loos alarm was. Ik wilde toch wel graag dat ze even zou voelen want ik wilde het graag zeker weten. Helaas kon ze nog niks voelen, de baarmoedermond was nog niet eens verstreken en stond nog helemaal naar achteren. Ik moest maar naar bed gaan met twee paracetamol en het kon net zo goed nog wel een week duren.
Dat was dus een flinke domper maar ik wist tenminste waar ik aan toe was.
We zijn dus allemaal om 14.00 uur gaan slapen. Tenminste dat was de bedoeling.
Maar ik lag nog niet of ik kreeg een ENORME wee, met al een beetje persdrang. Maar ik dacht dat het voorweeën/harde buiken waren dus ik heb me erdoorheen gepuft en ik hoopte dat dit dan de laatste was en ik snel kon gaan slapen.
Maar het was helemaal niet de laatste helaas. Na een poosje ben ik toch maar weer gaan timen en ze kwamen al elke drie minuten en ze duurden ook ongeveer twee minuten. Ik dacht echt dat ik doodging, vooral omdat ik nog een hele tijd dacht dat het nergens toe zou leiden.
Fixie 8-bit dreamcatcher williamsburg, butcher disrupt taxidermy. Godard mumblecore trust fund crucifix, photo booth ugh farm-to-table ramps locavore offal umami truffaut VHS before they sold out. Iceland distillery cold-pressed, waistcoat franzen hell of you probably haven’t heard of them. Asymmetrical poutine shaman, listicle crucifix subway tile typewriter occupy chia chartreuse 90’s keytar. Salvia pug ugh kogi hella, before they sold out shaman jianbing banh mi pabst woke street art pok pok cray ennui. Marfa chia VHS lo-fi.
Na een klein uurtje hield ik het echt niet meer en ben ik naar beneden gegaan. Daar
lag mijn vriend te slapen op de bank. Hij belde meteen Wies, normaal zou ik dat zelf wel doen maar dat ging al niet meer, ondertussen ben ik vast op het bed gaan liggen (ik had een bevalbed beneden staan omdat wij boven geen stromend water hebben). Ik kon het toen eigenlijk al niet meer ophouden dus heeft mijn vriend nog een keertje Wies gebeld dat ze echt snel moest komen.
Gelukkig was ze al onderweg en was ze er snel, zodra ze haar spullen had uitgepakt en haar schortje had voorgedaan braken spontaan mijn vliezen, alsof er een ballonnetje knapte. Toen heb ik twee keer geperst en daar was Jolien al!
Om 15.48 werd ze geboren. Nog geen twee uur nadat ik naar bed ging met de gedachte dat het nog wel een week kon duren.
Vlak nadat ze was geboren arriveerde ook de kraamhulp, die had Wies gelukkig in de auto alvast gebeld. We hadden een thermometer nodig en die lag bij Jonathan op zijn kamer. Daarbij werd hij natuurlijk wakker en dus heeft mijn vriend mijn moeder ook maar wakker gemaakt met de boodschap dat ze weer oma was geworden. Ze kon het eerst helemaal niet geloven. Zij was ook naar bed gegaan met de gedachte dat ze zo weer naar huis zou gaan en dan binnenkort weer terug zou komen.
En nog een leuke verrassing voor haar was de naam van onze dochter.
Mijn moeder heet Welmoet en mijn dochter heet Jolien Welmoet.
Jolien werd gewogen en ze bleek ruim 3620 gram te zijn, ruim een halve kilo meer dan Jonathan bij zijn geboorte! Binnen een half uur na de bevalling lag ze al te drinken uit de borst en dat ging dus ook meteen heel goed. Dat was met Jonathan ook heel anders, toen moest ik de eerste vier maanden met een tepelhoedje voeden.
Maar Jolien snapte meteen hoe het moest en mijn borsten ook, waarschijnlijk komt dat ook omdat Jonathan ook nog steeds borstvoeding krijgt.
Al met al was het echt een hele prettige ervaring, alleen dat kleine uurtje dat ik vreselijke weeën had en dacht dat het alleen maar voorweeën waren was echt heel vervelend. De rest was prima, ik voelde me lichamelijk ook al snel weer goed. En Jolien deed het ook meteen heel goed, ze groeide gigantisch en was binnen twee dagen alweer op haar geboortegewicht en na een week zat ze er al een halve kilo boven. Ze sliep ook vanaf het begin goed, we moesten haar echt elke drie uur wakker maken voor een voeding en zodra we dat niet meer deden sliep ze al door van 00.00 tot 7.00.
(Jonathan werd tot hij acht maanden was ongeveer drie keer per nacht wakker voor een voeding).
En natuurlijk vind ik het heel fijn dat ze lekker thuis op Texel is geboren!