Mijn bevallingsverhaal,

Op 10 december 2016 ging ik voor de 2 daagse controle weer naar he ziekenhuis ik had mijn tassen al in de auto liggen aangezien ik meestal wel moest blijven. Dit keer na de scan en normale controle’s moest ik even blijven wachten op de arts. Toen deze bij ons kwam werd vertelt dat ik mocht blijven zo als gewoonlijk maar dit keer was het niet om mij in de gaten te houden. Ze hadden besloten om mij de volgende ochtend in te leiden ik was op dit moment 37 weken en drie dagen zwanger. Mijn vriend moest verplicht naar huis ondanks dat ik helemaal alleen lag op zaal want volgens de arts zou het nog wel even duren. Ik ging die avond op tijd naar bed om de tijd zo sneller te laten gaan.

5 uur wakker

Om 5 uur werd ik wakker met wat krampjes niet heel hevig maar omdat ik er niet meer door kon slapen vroeg ik om een paracetamol. Ondertussen tijdens het wachten toch maar mijn vriend wakker gebeld omdat ik zo m’n voorgevoel had. Hij was in de stress omdat hij niet wist of hij op tijd zou komen door dat de boot pas om 7 uur zou varen door de wintertijd. Ik was zo boos op de arts van de dag ervoor dat mijn vriend weg moest en ik raakte in lichte paniek.

7 uur

Na hem heb ik mijn moeder gebeld, het verhaal in tranen uitgelegd en gevraagd of zij alsjeblieft kon komen van uit Heerhugowaard. Maar dit nam ook de nodige tijd in beslag. Ondertussen namen de weeën toe en zat ik om 7 uur op 4cm ontsluiting en mocht ik naar de bevallingskamer. Ik was nog steeds alleen en in paniek maar gelukkig was de arts heel vriendelijk ik was de enige die deze dag beviel in het ziekenhuis dus ik kreeg alle aandacht.

Even over half 8

Om even over half 8 kwamen zowel m’n vriend als moeder tegelijkertijd binnen, dit gaf me alle rust en ik wist dat het nu goed zou komen. Om 8 uur werden de weeën zo hevig dat ik vroeg om een ruggenprik, dit duurde allemaal heel lang. Mijn vriend en moeder waren heerlijk aan het ontbijten en ik werd alleen al misselijk van de geur van het brood, ik kon hun niet verdragen maar wou ze natuurlijk ook niet weg sturen.

Kwart voor 9

Om kwart voor 9 kwam de arts dat ze me klaar gingen maken voor de ruggenprik, de uitslaap kamer was vrij en ik kon er naar toe. Ik zei gedag tegen mijn vriend en moeder want die mochten niet mee. Ik zou ze zo weer zien. Om 10 voor 9 was ik op de uitslaapkamer maar voordat ze konden prikken had ik het gevoel dat ik moest persen dus snel gecontroleerd en ja hoor 10cm ontsluiting dus de ruggenprik kon niet meer. Snel weer terug naar de bevallingskamer. De arts zei tegen me dat ik het niet tegen moest houden gewoon persen, als mijn lichaam dit aangaf maar ik zei gelijk nee ze blijft zitten tot we weer boven zijn, ze komt niet in de lift.

Ze is geboren 

Eenmaal op de kamer ging de hartslag van mijn dochter naar beneden en moest ze snel komen. In 3 minuten tijd is mijn dochter geboren om 9.58 ze werd op m’n borst gelegd en ik ging gelijk over in mommy- modus. Haar warm houden en knuffelen, ik had geen tijd om ernaar te kijken hoe papa de navelstreng door knipte of om te kijken naar de placenta. Het enige wat ik dacht was, ik mag haar nu niet meer uit het zicht verliezen. 

Ze werd gepakt om schoongemaakt te worden en alle testjes te doen. Alles was goed maar er moest wel nog even een couveuse komen omdat ze een dysmatuur was en ze haar even goed op temperatuur moesten krijgen. Voor dat deze er was werd ons dochter aan haar vader gegeven zodat hij haar ook goed kon bekijken.

Ondanks dat ik wist dat het goed was dacht ik geef haar terug ze hoort bij mij. Ik was heel jaloers het eerste uur ik wou haar helemaal niet delen met niemand niet. Na mijn vriend mocht mijn moeder haar nog even vast houden en toen ging ze de couveuse in, dat was het moment dat ik echt weer tot rust kwam. Toen kwam er een nieuw obstakel, ik moest gaan douchen en haar dus achter laten. Ik keek m’n vriend aan en zei als je weg gaat bij haar ben ik helmaal klaar met je. Achteraf heel lullig en ik heb hier mijn excuus voor gemaakt. Maar op dit moment was ik zo bang dat ze misschien werd verwisseld of iets.

Toen we eenmaal op de volgende kamer lagen kwamen m’n stiefvader en broertje en zusje en een een kennis. Ik was zo moe maar wou ons prinsesje graag aan iedereen laten zien. Niemand mocht haar de eerste dag vast houden zodat ze lekker warm bleef in haar bedje met 3 dekens en 2 mutsjes want ze was ondertussen na een uurtje weer uit de couveuse. 

Ik was aan het bijkomen, de visite was lekker aan het weg smelten en m’n vriend en stiefvader waren naast m’n bed feyenoord/az aan het kijken. Ook hier voor heeft m’n vriend een preek gekregen, hij kon echt niets goed doen in mijn ogen op de eerste dag.

Omdat mijn bloed druk erg hoog was moesten we 3 dagen in het ziekenhuis blijven, gelukkig mocht mijn vriend ook blijven maar hij ging na 1 nacht weer naar huis om nog even zijn nacht rust te krijgen. Op 12 december werden we met z’n drieën wakker. Weer moest ik douchen, ondanks dat ik had gezegd dat ik ons dochter als eerste haar bad wou geven deden ze dit toch snel toen ik onder de douche moest. 

Ik heb iedereen in de kamer hier voor uitgescholden omdat ze mij dit moment hadden af genomen. Zelfs nu, 4 jaar later hebben mijn vriend en ik hier nog wel eens een worden wisseling over. Helemaal toen duidelijk werd dat er geen 2de eigen kind meer kan komen en ik dit moment dus nooit meer over kan doen.

Ik zeg altijd tegen mensen die er naar vragen, ik zal de zwangerschap nooit meer opnieuw willen mee maken. De bevalling daar in tegen zou ik zo 10 keer opnieuw willen doen. Als mensen zeggen, het hoofdje is het ergste gedeelte dan zeg ik ze, nee dat hoofd dat gaat wel de schouders waren het ergste. Gelukkig gaat dat moment heel snel voorbij. En je hebt zomaar je kleintje op je borst.

– Sharon